O Plan de Acción de Mocidade 2022-2024, é un plan impulsado polo Ministerio de Dereitos Sociais e Axenda 2030 a través do Instituto da Mocidade (Injuve).

O plan inclúe 200 medidas centradas en políticas de emancipación, vivenda, educación e emprego xove, entre outras, cunha dotación de máis de 33.330 millóns de euros ata 2024, dos que 15.000 millóns incidirán directamente nos mozos e mozas.

O Plan articulouse ao redor de 10 eixos, 42 obxectivos, 94 liñas de actuación e 200 medidas, nas que se inclúen algunhas como a mellora nas políticas educativas destinando un investimento de 10.400 millóns de euros a bolsas universitarias, para Erasmus+, formación en i+D+i, mobilidade e contratación predoctoral e de investigación. Tamén o aumento de fondos, ata os 4.350 millóns de euros, en políticas de emprego novo para a implementación do programa Garantía Xuvenil Plus, proxectos de dixitalización e programa de bolsas, tamén para as oposicións á carreira xudicial e fiscal.

Doutra banda, amplíanse as políticas de emancipación e vivenda cun investimento de 2.350 millóns de euros a iniciativas como o apoio para o alugueiro, a adquisición de vivenda permanente en municipios de menos de 10.000 habitantes aos mozos ou a construción de vivendas en alugueiro social en edificios energéticamente eficientes. Así mesmo, mellóranse as políticas para garantir a calidade de vida dos mozos e mozas investindo uns 650 millóns de euros no bono cultural mozo, en proxectos de deporte inclusivo e en proxectos para a investigación sobre os riscos do xogo en liña.

O fin é asegurar á mocidade fronte á crise, renovando e fortalecendo o escudo social, para garantir o mantemento da calidade de vida e o poder adquisitivo das familias, adolescentes e novas, en risco de exclusión.

Plan de Acción de Mocidade 2022-2024

O obxectivo principal deste Barómetro de Opinión realizado por UNICEF España en colaboración coa Universidade de Sevilla, foi a creación e aplicación dun instrumento que permita coñecer as preocupacións e opinións de nenas, nenos e adolescentes de España sobre asuntos sociais e políticos, así como avaliar indicadores de saúde, felicidade e calidade dos seus contextos de desenvolvemento próximos, tales como a familia, amizades, profesorado e compañeiros de clase.

Nesta terceira recollida participaron 208 centros educativos e 9.505 mozos e mozas de 11 a 18 anos de todo o territorio español.

Os efectos da pandemia de COVID-19 (14,6%), xunto coa guerra de Ucraína (12,8%), a economía (12,7%), e o cambio climático, o medio ambiente e a contaminación (7,8%), son as principais preocupacións dos nenos, nenas e adolescentes no noso país.

Os resultados do informe mostran tamén un aumento da confianza en institucións -especialmente científicas, centros educativos e ONG-, mentres que os partidos políticos e os políticos son os que obteñen unha peor valoración. Así mesmo, diminúe o interese da infancia e a adolescencia en colaborar con organizacións ou en actuar en temas que lles afectan.

Cando se lles preguntou acerca dunha listaxe de determinadas cuestións sociais en concreto, os abusos sexuais á infancia destacan como algo que preocupa bastante ou moito a 9 de cada 10 enquisados. Tras esta problemática sitúanse a pobreza e a fame no mundo, o acoso e ciberacoso escolar ou a saúde mental da infancia e a adolescencia, que preocupa bastante ou moito a 8 de cada 10.

Destaca a diminución da preocupación pola desigualdade de xénero, o machismo e a violencia machista, que na primeira edición do barómetro (2019-20) preocupaba ao 89,1% e situábase en primeiro lugar, na segunda (2020-21) baixaba ao oitavo cun 80% e nesta terceira edición (2021-22) sitúase no decimotercer posto cun 75,1%.

O informe tamén mostra que un 70% dos nenos, nenas e adolescentes considera que a situación política e económica de España é regular, mala ou moi mala. Ademais, entre unha listaxe de 21 profesións que se lles presentou, as máis valoradas resultaron ser as de médico (8,6), policía (7,6), arquitecto e deportista (ambas cun 7,4). No caso contrario, a menos valorada é a de político (4,7), seguida pola de modelo e banqueiro (6). Resalta que a profesión de influencer ou youtuber reciba unha valoración de 6,26.

A media de satisfacción vital dos nenos e adolescentes é elevada, segundo as enquisas realizadas no barómetro. Aínda que no caso das mozas, das persoas nadas fora de España ou con nivel adquisitivo baixo, os seus niveis de tristeza son máis significativos. Nesta edición é onde a porcentaxe de mozas que manifestan sentirse sós é o máis alto da serie iniciada en 2019, cun 39,8%. Con todo, as porcentaxes baixan nos niveis adquisitivos baixos e, por exemplo, o 8,5% dos nenos e nenas de nivel adquisitivo baixo senten sempre tristes, fronte ao 5,6% do nivel adquisitivo alto. En xeral o nivel de benestar aumentou respecto a a anterior edición do barómetro, coincidindo cos momentos máis álxidos da pandemia, aínda que esta segue sendo a maior preocupación.

Nesta terceira edición do Barómetro incluíuse un bloque complementario sobre estereotipos de xénero. Neste sentido cabe destacar que, aínda que prima a igualdade en todas as profesións sobre as que se lles preguntou, dúas delas mostran os estereotipos de xénero máis marcados: policía e o coidado de nenos: o 19,6% considera que policía é un traballo que deberían facer só ou sobre todo os homes; e o 21% da mostra considera que o traballo de coidar nenos debería ser feito só ou sobre todo por mulleres. Ademais, persiste tamén a idea de que hai actitudes máis propias dun sexo que doutro. Ao redor de 1 de cada 10 participantes consideran que hai cuestións máis propias de homes, como é ser dominantes ou actuar como un líder, mentres que hai outras máis frecuentes en mulleres, como expresar agarimo abertamente ou querer lucir un bo aspecto.

https://www.unicef.es/sites/unicef.es/files/communication/Barometro_infancia_202122.pdf 

Seis historias arredor da música de tradición oral en Galicia

O Consello da Cultura Galega presenta un novo proxecto web, Axudádeme a cantar, unha serie documental que mostra e reivindica o canto acompañado con percusión de man. Son seis capítulos que “percorren a historia e o presente deste tipo de literatura oral, sostida por mulleres que non aprenderon en ningunha escola e que son as grandes esquecidas da cultura tradicional”

Axudádeme a cantar é un documental de seis capítulos que pretende poñer en valor o canto acompañado con percusión de man, unha forma de literatura oral tradicionalmente feminina que gozaba dunha extensión e diversidade importante no territorio galego. Neste documental de seis capítulos, contan coa colaboración de tocadoras tradicionais, participantes en procesos de recollida e divulgación, e artistas modernas que beben das fontes desta tradición, que falan das súas experiencias e comparten o seu arte.

Eu e máis ti, compañeira
Eu e máis ti, comarada
Eu e máis ti, compañeira
Facemos a foliada

(Castrelo, Vimianzo) Recollida por Xabier Diaz

http://consellodacultura.gal/especiais/axudademe-a-cantar/